Αμφιβληστροειδής

Ο αμφιβληστροειδής χιτώνας είναι ένα λεπτό στρώμα νευρικού ιστού, που καλύπτει το πίσω μέρος του οφθαλμού. Είναι υπεύθυνος για τη μετατροπή της οπτικής εικόνας σε “ηλεκτρικό” σήμα, το οποίο στη συνέχεια θα επεξεργαστεί ο εγκέφαλος και θα το μετατρέψει ξανά σε εικόνα.

Γενικά
Η πάθηση αυτή χαρακτηρίζεται από απότομη και συχνά πλήρη απώλεια της όρασης από το ένα μάτι, χωρίς όμως πόνο. Αντικειμενικά, διαπιστώνεται κατάργηση του φωτοκινητικού αντανακλαστικού. Με την οφθαλμοσκόπηση ο αμφιβληστροειδής, ιδιαίτερα στο πίσω μέρος του βυθού, φαίνεται γαλακτόχρωμος και οιδηματώδης. Στο μέσο της γαλακτόχρωμης απόχρωσης του βυθού φαίνεται η ωχρά κηλίδα που διατηρεί την κόκκινη κερασόχρωμη απόχρωσή της και έρχεται σε χρωματική αντίθεση με τον λευκό αμφιβληστροειδή που βρίσκεται γύρω από αυτή.

Η απόφραξη φλέβας του αμφιβληστροειδή εμφανίζεται όταν η κυκλοφορία του αίματος μέσα στην φλέβα διακόπτεται μετά από συμπίεσή της από ένα άλλο αγγείο. Τότε προκαλούνται αιμορραγίες και οίδημα στον αμφιβληστροειδή.

Η ισχαιμία του αμφιβληστροειδούς καθώς επίσης και το γλαύκωμα είναι συχνές επιπλοκές της νόσου.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μεταβολική ασθένεια, η οποία χαρακτηρίζεται από αύξηση της συγκέντρωσης του σακχάρου στο αίμα (υπεργλυκαιμία) και διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης, είτε ως αποτέλεσμα ελαττωμένης έκκρισης ινσουλίνης, είτε λόγω ελάττωσης της ευαισθησίας των κυττάρων του σώματος στην ινσουλίνη.

Η Μελαγχρωστική Αμφιβληστροειδοπάθεια, είναι η κύρια εκπρόσωπος των εκφυλιστικών παθήσεων του αμφιβληστροειδούς χιτώνα του ματιού που είναι κληρονομικές. Εμφανίζει ποικιλομορφία στις κλινικές εκδηλώσεις. Η πάθηση προκαλεί εκφύλιση και σε τελική φάση καταστροφή των φωτοϋποδοχέων του ματιού (δηλαδή, των ραβδίων και των κωνίων). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την προοδευτική απώλεια της όρασης.

Η Επιαμφιβληστροειδική (ή ακριβέστερα Επιωχρική) μεμβράνη είναι μία μεμβράνη, η οποία αρχίζει να σχηματίζεται επάνω στην ωχρά κηλίδα. Εξελίσσεται αργά και επηρεάζει την κεντρική όραση προκαλώντας θάμβος και παραμόρφωση στην εικόνα.

Με την πάροδο του χρόνου μεγαλώνει, σκληραίνει και δημιουργεί μία έλξη, η οποία οδηγεί σε οίδημα (συλλογή υγρού).

Νεογέννητα που γεννήθηκαν πρόωρα, δηλαδή με διάρκεια κύησης μικρότερη από 35 εβδομάδες και με βάρος γέννησης μικρότερο των 2.500 γραμμαρίων, κινδυνεύουν να εμφανίσουν μια πολύ σοβαρή πάθηση των οφθαλμών που λέγεται Αμφιβληστροειδοπάθεια Προωρότητας.

Η κεντρική ορώδες ωχροπάθεια είναι ένα μια πάθηση της ωχράς κηλίδας (το κεντρικό μέρος του αμφιβληστροειδή).

Η ακριβής αιτία της νόσου δεν έχει ακόμη πλήρως εξιχνιαστεί. Η ΚΟΩ εμφανίζεται όταν παρουσιαστεί μια μικρή ρωγμή στο μελάγχρουν επιθήλιο του αμφιβληστροειδή.

Τι είναι το υαλοειδές;

Το υαλοειδές ή υαλώδες σώμα (vitreousbody) καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του ματιού και με τον όγκο του, του δίνει σχήμα. Βρίσκεται στο πίσω μέρος του ματιού μετά τον κρυσταλλοειδή φακό (που αφαιρείται στην περίπτωση του καταρράκτη) και πριν από τον αμφιβληστροειδή χιτώνα, στον οποίο απεικονίζεται το είδωλο που βλέπουμε.

Ο χώρος μεταξύ του κρυσταλλικού φακού του ματιού και του αμφιβληστροειδή είναι γεμάτος με ένα διαφανές πυκνό υλικό που λέγεται υαλοειδές.

Σε ένα νεογέννητο το υαλοειδές είναι συμπαγές και σφριγηλό σαν ζελέ και είναι σταθερά συνδεμένο με τον αμφιβληστροειδή. Με την ηλικία όμως, το υαλοειδές χαλαρώνει, ρευστοποιείται και μπορεί να ξεκολλήσει από το πίσω μέρος του ματιού. Αυτό καλείται οπίσθια αποκόλληση του υαλοειδούς. Είναι πολύ συχνή και συνήθως αβλαβής κατάσταση.