Η νόσος Coats είναι μια σπάνια εκ γενετής μη κληρονομούμενη οφθαλμική διαταραχή, η οποία προκαλεί μερική ή ολική τύφλωση. Χαρακτηρίζεται από ανώμαλη ανάπτυξη αιμοφόρων αγγείων πίσω από τον αμφιβληστροειδή.
Συγκεκριμένα, το αίμα διαρρέει από τα ανώμαλα αιμοφόρα αγγεία στο πίσω μέρος του ματιού, αφήνοντας εναποθέσεις χοληστερόλης, οι οποίες καταστρέφουν τον αμφιβληστροειδή.
Η νόσος εξελίσσεται αργά και σε προχωρημένα στάδια ο κίνδυνος αμφιβληστροειδικής αποκόλλησης είναι αυξημένος. Δευτεροπαθώς μπορεί να αναπτυχθούν γλαύκωμα και καταρράκτης.
Εμφανίζεται συνήθως στην πρώτη δεκαετία της ζωής και προσβάλλει κατά κανόνα το ένα μάτι. Η συχνότητα εμφάνισής της είναι μεγαλύτερη στα αγόρια, σύμφωνα με μελέτες.
Φυσιολογικός Βυθός
Βυθός με νόσο Coats
Συμπτώματα της Νόσου Coats
Στα πρώτα στάδια η νόσος είναι ασυμπτωματική. Το χαρακτηριστικό σύμπτωμα της Coats είναι η λευκοκορία, η οποία χαρακτηρίζεται ως ανώμαλη φωτεινή αντανάκλαση στον αμφιβληστροειδή. Επίσης η θολή όραση, ιδιαίτερα όταν ο έτερος-μη πάσχων οφθαλμός είναι κλειστός. Ωστόσο, η καλή όραση του ετερόπλευρου οφθαλμού καθυστερεί την ουσιαστική εμφάνιση των συμπτωμάτων, ιδιαίτερα στα παιδιά, λειτουργώντας ταυτόχρονα εις βάρος της αντίληψης του βάθους πεδίου (τρισδιάστατης όρασης). Η ελάττωση της όρασης μπορεί να ξεκινήσει είτε από το κεντρικό, είτε από το περιφερικό πεδίο. Στα συμπτώματα επίσης συμπεριλαμβάνονται η φωτοψίες και μυωψίες.
Ένα πρώιμο προειδοποιητικό σημάδι της νόσου Coats είναι το "κίτρινο μάτι" στη φωτογράφιση με φλας. Ακριβώς όπως λειτουργεί το φαινόμενο των "κόκκινων ματιών" που προκαλείται λόγω αντανάκλασης των αιμοφόρων αγγείων στο πίσω μέρος ενός φυσιολογικού ματιού, στη φωτογραφία ενός οφθαλμού με Coats θα εμφανιστεί κίτρινη αντανάκλαση, λόγω των εναποθέσεων χοληστερόλης. Τα παιδιά αυτά θα πρέπει να παραπέμπονται άμεσα σε οφθαλμίατρο, ο οποίος θα διαγνώσει τη νόσο και θα αξιολογήσει την κατάσταση.
Φαινόμενο κίτρινης αντανάκλασης κατά τη λήψη φωτογραφίας
Η ασθένεια Coats είναι ανώδυνη. Πόνος μπορεί να προκύψει εάν το υγρό που ρέει μέσα στον οφθαλμό (υδατοειδές υγρό) δεν μπορεί να αποχετευτεί σωστά, προκαλώντας αύξηση της ενδοφθάλμιας πιέσεως (γλαύκωμα).