Κερατοειδής

Η υποτροπιάζουσα απόπτωση του επιθηλίου του κερατοειδούς, είναι μία πάθηση που χαρακτηρίζεται από υποτροπιάζοντα επεισόδια οξέων συμπτωμάτων σε έναν από τους δύο οφθαλμούς, τα οποία προκαλούνται από την αυτόματη απόπτωση του επιθηλίου του κερατοειδούς (αυτόματη απόπτωση της πιο επιφανειακής στιβάδας του κερατοειδούς). Το γεγονός αυτό συμβαίνει γιατί η πρόσφυση του επιθηλίου του κερατοειδούς με την υποκείμενη μεμβράνη του κερατοειδούς είναι χαλαρή.

Ο κερατόκωνος είναι μία εκφυλιστική νόσος του κερατοειδούς, κατά την οποία ο κερατοειδής λεπταίνει προοδευτικά και σχηματίζεται εξόγκωμα κωνοειδούς μορφής. Αυτό το σχήμα, εμποδίζει την εστίαση του φωτός ακριβώς επάνω στην ωχρά κηλίδα. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, ο κώνος γίνεται όλο και πιο μεγάλος, προκαλώντας θολή και παραμορφωμένη όραση.

Το έλκος του κερατοειδούς σχηματίζεται όταν καταστραφεί  η επιφάνεια του κερατοειδούς.

Τα έλκη μπορεί να είναι στείρα (χωρίς μικρόβια) που λέγονται άτονα έλκη, ή μολυσμένα.

Ο όρος «διήθηση» χρησιμοποιείται, επίσης, παράλληλα με το έλκος. Η διήθηση αναφέρεται σε μία ανοσολογική αντίδραση που προκαλεί συσσώρευση  αντισωμάτων ή υγρού σε μια περιοχή του σώματος.