Για να κατανοήσουμε καλύτερα τις υαλαοειδικές/ αμφιβληστρειδικές ανωμαλίες, πρέπει πρώτα να εξετάσουμε την λειτουργία της όρασης.
Για να μπορέσει κάποιος να δει, απαιτείται μια φωτεινή πηγή. Χωρίς φως όλα είναι μαύρα. Το φως, παράγει σωματίδια, που ονομάζονται φωτόνια, τα οποία αντανακλούν σε στερεά αντικείμενα προς όλες τις κατευθύνσεις πριν να φθάσουν τελικά στο μάτι.
Για να μπορούμε να δούμε καλά, πρέπει ο ιστός να είναι διαυγής για να διέρχονται εύκολα τα φωτόνια.
Αρχικά, κατά την διέλευσή τους προς το μάτι, διαπερνούν τον κερατοειδή, ο οποίος εντοπίζεται στο μπροστινό μέρος του ματιού. Μετά, τον κρυσταλλοειδή φακό πίσω από την κόρη. Έπειτα, το υαλώδες σώμα στο κέντρο του ματιού. Τελικά, φθάνουν στον αμφιβληστροειδή του ματιού, ο οποίος είναι σαν το film της φωτογραφικής μηχανής. Σταματούν στο αμφιβληστροειδικό μελάγχρουν επιθήλιο όπου ξεκινούν οι νευρικοί παλμοί.
Αυτοί οι παλμοί κατευθύνονται κατευθείαν στο οπτικό νεύρο και έπειτα στις οπτικές νευρικές οδούς πριν φθάσουν στον ινιακό βολβό του εγκεφάλου όπου σχηματίζεται η εικόνα. Με αυτή την διαδικασία αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας.