Τα αποτελέσματα πρόσφατης έρευνας έδειξαν ότι μια απλή εξέταση αίματος μπορεί να προσδιορίσει τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 που παρουσιάζουν υψηλό κίνδυνο εμφάνισης παραγωγικής αμφιβληστροειδοπάθειας.
Η πολυπαραγοντική ανάλυση έδειξε ότι για κάθε αύξηση κατά 1g/dL της αιμοσφαιρίνης συσχετίστηκε με μια αύξηση κατά 29% του κινδύνου για αμφιβληστροειδοπάθεια στους άνδρες και κατά 10% στις γυναίκες με διαβήτη τύπου 1, ανέφερε ο Dr.Trevor του Πανεπιστημίου του Πιτσμπουργκ. «Αυτή είναι η πρώτη μελέτη που δείχνει ότι τα υψηλά επίπεδα της αιμοσφαιρίνης θα μπορούσαν να αποτελέσουν προγνωστικό δείκτη της εμφάνισης παραγωγικής διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας» σημείωσαν οι ερευνητές.
Η μελέτη χρησιμοποίησε τα δεδομένα 426 συμμετεχόντων ευρύτερης επιδημιολογικής μελέτης σχετικά με τις επιπλοκές του διαβήτη, η οποία άρχισε προς το τέλος της δεκαετίας του 1980. Η συνολική διάρκεια παρακολούθησης ήταν περίπου 18 έτη.
Κατά την έναρξη, η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν περίπου τα 25 έτη και η μέση διάρκεια διαβήτη τα 17 έτη. Κατά τη διάρκεια της μελέτης 48% των συμμετεχόντων παρουσίασε παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Σημειώνεται ότι τα επίπεδα της αιμοσφαιρίνης ήταν 16,5 g/dL σε εκείνους που ανέπτυξαν αμφιβληστροειδοπάθεια έναντι 16,1 g/dL σε εκείνους που δεν εμφάνισαν (Ρ=0,009).
Άλλοι παράγοντες που συσχετίσθηκαν με την εμφάνιση αμφιβληστροειδοπάθειας ήταν η παρουσία νεφροπάθειας, το ποσοστό έκκρισης λευκωματίνης, η ολική και η LDL-χοληστερόλη, η διαστολική (αλλά όχι η συστολική) πίεση του αίματος και τα επίπεδα της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης. Από τους παραπάνω παράγοντες μόνο η διαστολική πίεση και η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη παρέμειναν ως προγνωστικοί παράγοντες της αμφιβληστροειδοπάθειας στην πολυπαραγοντική ανάλυση και για τα δύο φύλα.
Κάθε αύξηση κατά 1% στην αιμοσφαιρίνη συνδέθηκε με σχετικό κίνδυνο εμφάνισης αμφιβληστροειδοπάθειας 1,30 στους άνδρες και 1,32 στις γυναίκες. Ο σχετικός κίνδυνος για αμφιβληστροειδοπάθεια για κάθε αύξηση κατά 1mmHg στη διαστολική πίεση ήταν 1,03 στους άνδρες και 2,28 στις γυναίκες. Η διαστολική πίεση ήταν προγνωστικός παράγοντας αμφιβληστροειδοπάθειας στις γυναίκες (σχετικός κίνδυνος 1,03 ανά 1mmHg αύξηση) αλλά όχι στους άνδρες. Το ποσοστό έκκρισης λευκωματίνης ήταν προγνωστικός παράγοντας στους άνδρες (σχετικός κίνδυνος 1,34 ανά 1μg/min αύξηση) αλλά όχι στις γυναίκες.
Μέχρι σήμερα η σημασία της αιμοσφαιρίνης είχε εστιασθεί στα χαμηλά επίπεδά της –δηλαδή στην αναιμία- στην τελικού σταδίου νεφρική ανεπάρκεια. Τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης ενδέχεται να έχουν ιδιαίτερη κλινική σημασία, δεδομένου ότι μπορούν να προσδιορίσουν τις παθογενετικές διαδικασίες της παραγωγικής διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας και να επηρεάσουν τη θεραπεία της. Τα υψηλά επίπεδα αιμοσφαιρίνης συμμετέχουν ενδεχομένως στην ανάπτυξη αμφιβληστροειδοπάθειας μέσω επίδρασης στα επίπεδα της τεστοστερόνης, στους αυξητικούς παράγοντες και στη γλοιότητα του αίματος.