Η θεραπεία της επιαμφιβληστροειδικής μεμβράνης πραγματοποιείται όταν υπάρχει αισθητή μείωση της όρασης (<6/10) και επιδείνωση των παραμορφώσεων.
Ο μόνος τρόπος θεραπείας είναι η χειρουργική μέθοδος της υαλοειδεκτομής, όπου αφαιρείται το υαλώδες σώμα του ματιού, σε συνδυασμό με τη απομάκρυνση της γυαλιστερής ζελατίνης που βρίσκεται πάνω από την ωχρά.
Η μετεγχειρητική αποκατάσταση της οπτικής οξύτητας εξαρτάται από προεγχειρητικούς παράγοντες, από τη διάρκεια της νόσου κ.α. και παρατηρείται από τον 1ο μήνα μετά την επέμβαση.
Βελτίωση στην οπτική οξύτητα συνήθως παρουσιάζεται στον 1ο μετεγχειρητικό μήνα περί τα 2/10. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, σταδιακή αποκατάσταση της όρασης έχουμε στους πρώτους 6 μετεγχειρητικούς μήνες, ωστόσο σε ορισμένες περιπτώσεις η οξύτητα μπορεί να βελτιώνεται και 1 χρόνο μετά τo χειρουργείο.
Η προεγχειρητική μέτρηση της οπτικής οξύτητας είναι ιδιαίτερα σημαντική για την πρόγνωση της μέτρησης μετεγχειρητικά.
Σε άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών μπορεί να παρατηρηθεί επιτάχυνση της εξέλιξης του καταρράκτη μετά την επέμβαση.
Παρ’ όλα αυτά, τα ποσοστά επιτυχίας της επέμβασης είναι πολύ ενθαρρυντικά καθώς μόλις σε ένα ποσοστό 5% έχει παρατηρηθεί μείωση της οράσεως.